Hes haken met hindernissen

Vol goede moed begon ik aan het haken van een hes. Gewoon een simpel glad, rood hes zonder frutsels en fratsen. Als voorbeeld diende een hes dat goed paste, want ik heb niet echt een gangbare confectie maat. Zo nu en dan vergeleek ik het nieuwe met het oude hes en alles leek prima te gaan. Ik verwachtte dan ook dat het na het in elkaar zetten probleemloos zou passen. Wat denk je? Niet dus. Het zat niet lekker en het hing niet goed op mijn schouders. Nou ben ik er niet een die graag haaksels en breisels uithaal, dus gooide ik het over een andere boeg. Eerst haalde ik de schoudernaden los en trok de schouderstukken van het achterpand een stuk op, naaide alles weer vast en …..jawel, dat zat al een stuk beter. Alleen had ik nu aan beide schouders een stukje haakwerk over. Natuurlijk had ik die stukjes aan de binnenkant kunnen wegwerken, maar dat leek me niet zo prettig zitten. Ik besloot dan ook om er een soort Amerikaanse sluiting van te maken, zo’n schoudersluiting die je ook vaak bij rompertjes en baby-truitjes ziet. Ach ja, je kent een mens aan zijn/haar kleding, jong dus.

Er ontstond door het optrekken van de schouders een nieuw probleem. Je kent dat verschijnsel zeker wel, je ruimt één plank in een kast op en dan volgen de andere planken vanzelf en van lieverlee ben je in meerdere kamers tegelijk aan het opruimen. Door het optrekken van de schouders was de hals veel te wijd geworden. Gelukkig is haakwerk uitermate geschikt om mee te onneuzen dus binnen de kortste keren had ik een gehaakt koordje langs de hals gefrummeld. Dat leverde natuurlijk wel een golvend randje op, maar dat hoorde bij de categorie: exclusief ontwerp.

Handig zo’n gaatjesrand langs de hals, daar past precies een koordje door.

Bij nader inzien was het hes toch wel een beetje heel erg rood. Kijk, als je een kleur uitkiest heb je één bolletje in handen en dan is felrood een vrolijk kleurtje. Heb je een compleet felrood hes in handen dan moet je bijna een zonnebril opzetten om te voorkomen dat je lasogen krijgt. Zo ontstonden er diverse randen en garneringen om het grote rode vlak wat te doorbreken.

Een zak in zo’n hes is in mijn geval niet zo handig, want die stop ik vol met van alles en dan gaat het zo lubberen, dat is géén gezicht. In plaats daarvan heb ik een soort slingerde-slang patroon van halve vasten op het hes gehaakt

Als je dan toch aan het frutselen bent kan een gehaakt bloemetje er ook nog wel bij

Het uiteindelijke resultaat is een allesbehalve simpel en glad hes, maar het is eigenlijk leuker geworden dan het idee dat ik in mijn hoofd had en ik draag het dan ook met veel plezier.

Tadáááá….het simpele hes dat een bijzonder apart hes werd. Net het sprookje van het lelijke kleine eendje dat uitgroeide tot een prachtige zwaan…..