Als je zusje 50 jaar wordt, wil je toch graag iets aparts geven. Haar wens was een omgehaakte tas.
Voor dit heuglijk jubileum heb ik dan ook een mooi patroon uitgekozen: de inmiddels zeer welbekende Sophie’s Garden. Voor zowel de voorkant als de achterkant heb ik dit patroon gebruikt, maar door de verschillende kleurwisselingen zien beide kanten er volkomen verschillend uit. Kijk maar:
Het zal niet bij deze Sophie blijven, ik wil graag nog een effen exemplaar haken en wellicht nog meer met andere kleurcombinaties. Dit is zo’n gaaf patroon om te haken.
Google maar eens op Sophie’s Garden en klik “Afbeeldingen” aan, dan weet je niet wat je ziet aan prachtige uitvoeringen van dit patroon.
Groetjes, Catherine.
In een oud haakboekje vond ik dit zwart-wit plaatje en het leek me leuk om dit hes voor mijzelf te maken. Nu is het zo dat beschrijvingen vroeger niet zo uitgebreid waren. Om die reden heb ik eerst een proefmodel gehaakt en Barbie fungeerde als paspop. Het haakwerk is heel eenvoudig, je haakt eigenlijk een lange sjaalvorm, waarbij je in het midden steken meerdert en dan naai je de zijkanten dicht. Je begint als volgt: neem een vest dat goed past en haak een lossenketting die net zo lang is als 2 voorpanden en de hals.
Je gaat nu stokjes haken, het eerste stokje haak je in de 3e losse vanaf de haaknaald. Je haakt door tot de middelste losse en dan haak je 5 stokjes in één losse. In elke volgende losse haak je 1 stokje.
De volgende toeren haak je op deze zelfde manier. Ik heb afwisselend in de ene toer in de voorste lussen ingestoken en de volgende toer in de achterste lussen en dit steeds herhaald. Zo ontstaat er een afwisselend patroon. Als het haakwerk breed genoeg is dan bepaal je de plaats waar je elk voorpand met het achterpand aan elkaar wilt maken. Je drapeert je haakwerk om Barbie heen zoals op de volgende foto.
Je speldt de voorkanten aan de achterkant vast.
Voor de duidelijkheid heb ik een draadje door de steken gehaald die je aan elkaar vastmaakt.
Je draait je haakwerk om en vouwt de zijkanten naar voren en trekt de draadjes samen. Je vouwt zo je hes in de goede vorm.
Je naait nu de panden met een paar overhandse steken aan elkaar. Ik heb voor de duidelijkheid een ander kleur draadje gebruikt.
Je zou nu kunnen stoppen, dan heb je een soort omslagdoek. Als je een langer hes wilt, dan haak je er nog een rugpand aan. Je haakt in patroon verder zoals op de volgende foto en haakt door totdat het rugpand breed genoeg is. Dan naai je met een overhandse steek het rugpand aan het andere voorpand vast en de punt van het achterpand naai je ook vast.
Nu nog draadjes afhechten en klaar is het hes.
Met dit zelfde patroon kun je een dergelijk hes ook voor jezelf maken. Als je er mouwen aan haakt wordt het een lekker warm vest.
Veel haakplezier, Catherine.
Momenteel is er op internet een prachtig haakpatroon beschreven, dat elke week uitgebreid wordt met een aantal toeren. Het heet Sophie’s Garden en is ontworpen door Dedri Uys , hier is de link naar haar website: http://www.lookatwhatimade.net/ .
Er is een Nederlandse vertaling, die te vinden is op http://www.haakdingen.nl/c-2829801/sophie-s-universe-cal/. Als je van haken houdt en een uitdaging zoekt, dan is Sophie’s Garden een echte aanrader. Het is voor een beginnend haakster misschien te moeilijk, maar als je het voelt kriebelen bij het zien van de foto’s, dan raad ik je aan om het patroon op te slaan voor later.
In het patroon worden reliëfstokjes gehaakt. Dat klinkt heel moeilijk, maar is het niet. Het verschil met een gewoon stokje is, dat je niet op het stokje in de lussen insteekt, maar om de poot van het stokje.
Als je een gewoon stokje haakt, steek je de haaknaald in bij A. Als je een reliëfstokje voor haakt, dan begin je met een omslag en steek je de haaknaald bij B tussen 2 stokjes in naar achteren om de poot van het stokje en bij C kom je weer naar voren.
Je haakt verder het stokje gewoon af.
Bij de pijl zie je een reliëfstokje voor.
Zo ziet een toer stokjes afgewisseld met reliëfstokjes voor er uit.
Je kunt ook een reliëfstokje achter haken.
Je steekt nu van achter naar voren om de poot van het stokje heen.
Een gehaakt lapje met stokjes en reliëfstokjes. Zie je het verschil tussen A en B?
Patronen met reliëfsteken zijn heel geschikt om bv. pannenlappen te haken of lekkere warme sjaals omdat het haakwerk dikker wordt dan gewoon haakwerk.
Er is een heel leuk haakboekje vol met variaties in reliëfsteken.
Kijk verder eens op internet, tik de zoekterm: “reliëfsteken haken” in en laat je verrassen door vele mooie patronen.
Veel haakplezier, Catherine.
Wederom ben ik de gelukkige die mooi kantkloswerk cadeau gekregen heeft. Ditmaal schreef de zoon van mevrouw Ploeger mij. Zijn moeder was kantklosster geweest, zij had de Arnhemse Kantklosschool opgericht en gaf daar jarenlang les, organiseerde tentoonstellingen en demonstraties kantklossen.
Mies Ploeger
Na haar overlijden bleef het mooiste kantwerk in de familie en ging er veel naar vrienden en bekenden. Er bleef nog zo het een en ander over, dat op zolder belandde. Jammer, dacht de zoon en hij klom in de pen toen hij op deze weblog las, dat ik eerder kantwerk uit een andere nalatenschap had gekregen. Of ik belangstelling had…….
Kort daarna ontving ik een pakket met kantkloswerk en diverse boeken over kant en patroonboeken. Het toverde een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht toen ik het uitpakte. Prachtige kleedjes, randen en proefstukken, zó divers, zo mooi geklost, het was een feestje om te bekijken.
Bij de hele verzameling zat ook een patronenmap, die gebruikt werd op de Arnhemse Kantklosschool van Mies Ploeger.
Graag vertel ik de geschiedenis van deze begenadigde hardwerkende vrouw.
Mies Ploeger volgde verschillende opleidingen voor handwerkaktes. Tijdens deze lessen leerde zij kantklossen. Deze handwerktechniek sprak haar zo aan, dat zij zich hierin specialiseerde. Het resulteerde in de oprichting van de Arnhemse Kantklosschool. Veel van haar leerlingen geven nu zelf les en enkele van hen schreven boeken met patronen en over de geschiedenis van kant.
Zij gaf zowel mondelinge als schriftelijke lessen. Vooral deze laatste waren uniek en voor veel mensen een uitkomst. Het moet een gigantische klus zijn geweest om die voor haar vele cursisten uit te schrijven en te kopiëren. In die tijd waren er nauwelijks printers.
Ook organiseerde zij veel tentoonstellingen en demonstraties o.a. in het Openluchtmuseum in Arnhem. Door contacten die ze daar had verworven, kreeg ze een uitnodiging om in 1980 het kantklossen te demonstreren in het paleis op de Dam, tijdens de Nieuwjaarsreceptie die de toenmalige koningin Juliana gaf voor het Corps Diplomatique. Voor Mies een absoluut hoogtepunt in haar leven.
De omslag van dit boek zal velen bekend voorkomen. Op deze foto zit Mies Ploeger te kantklossen. Zij was er trots op dat zij hiervoor gevraagd was en terecht.
Graag bedank ik Chris Ploeger hartelijk voor het mooie kantwerk en de boeken. Ook ben ik Anneke Reijs veel dank verschuldigd, zij gaf les op de Arnhemse Kantklosschool en wist mij mooie verhalen over Mies te vertellen.
Waar komen nu de meeste van die mooie kleedjes en randen terecht?
Ik heb een kleine verzameling kloskant en frivolité. De kleedjes zijn doorsnee niet veel groter dan 15 cm, de meeste zijn kleiner tot en met poppenhuisformaat toe. Een aantal van de kleedjes van Mies Ploeger zijn aan deze verzameling toegevoegd. Dagelijks werp ik een blik in de vitrinekast om even te genieten van dit moois…..
Voor degenen die graag het verhaal willen lezen over het kantwerk van Else van Gelder, dat ik eerder kreeg, klik HIER.
Weet je wat zo bijzonder is? Else van Gelder heeft ook les gegeven op de Arnhemse Kantklosschool. Wat is de wereld toch klein.
Groetjes, Catherine.
